π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου
Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς ἀντιστροφῆς, τουτέστι τῆς ἀνατροπῆς ὅλων ἐκείνων ποὺ ἔχουμε συνηθίσει νὰ ὀνομάζουμε ἀξίες.
Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς ἀναστροφῆς. Κάναμε στροφὴ 180 μοιρῶν καὶ βαδίζουμε πρὸς τὸ μηδέν.
Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς ἀποστροφῆς πρὸς κάθε τι τὸ ἱερόν, πρὸς τὴν ἱερότητα δηλονότι τῆς ζωῆς.
Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς μεταστροφῆς πρὸς κάθε τι τὸ φαῦλον καὶ ἀπρεπές.
Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς περιστροφῆς γύρω ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας.
Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς συστροφῆς. Μᾶς ἀρέσει νὰ κλεινόμαστε στὸν ἑαυτό μας, νὰ κουλουριαζόμαστε, νὰ μαζευόμαστε γύρω ἀπὸ ἐμᾶς.
Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς ὑποστροφῆς. Τὸ πισωγύρισμα πρὸς τὴν εἰδωλολατρία εἶναι γεγονός.
Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς διαστροφῆς. Ἀγωνιζόμαστε, καὶ μὲ νόμους πλέον, νὰ ὁρίσουμε ὡς φυσικὸ καὶ ἐπιτρεπτὸ ἀκόμη καὶ τὸ πιὸ χυδαῖο ἀνθρώπινο πάθος.
Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς καταστροφῆς· ἐπιβάτες σὲ λεωφορεῖο μὲ σπασμένα φρένα.
Στὸ χέρι μας εἶναι νὰ χτίσουμε τὴν ἐποχὴ τῆς ἐπιστροφῆς.
