ΑΝΑΖΗΤΗΣΙΣ
Διάφορα
Ὁ Χριστὸς λέει: «Σὲ δέχομαι ὅπως εἶσαι· δέξου καὶ σὺ ἐμένα ὅπως εἶμαι».
π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου
Ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς δὲν περιμένει ἀπὸ ἐμᾶς νὰ ἀλλάξουμε γιὰ νὰ μᾶς δεχθεῖ. Μᾶς δέχεται ἔτσι ἀκριβῶς ὅπως εἴμαστε...
Ἡ ἐποχὴ τῆς ἐπιστροφῆς
π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου
Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς ἀντιστροφῆς, τουτέστι τῆς ἀνατροπῆς ὅλων ἐκείνων ποὺ ἔχουμε συνηθίσει νὰ ὀνομάζουμε ἀξίες.
Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς ἀναστροφῆς. Κάναμε στροφὴ 180 μοιρῶν καὶ βαδίζουμε πρὸς τὸ μηδέν.
Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς ἀποστροφῆς πρὸς κάθε τι τὸ ἱερόν, πρὸς τὴν ἱερότητα δηλονότι τῆς ζωῆς.
Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς μεταστροφῆς πρὸς κάθε τι τὸ φαῦλον καὶ ἀπρεπές.
Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς περιστροφῆς γύρω ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας.
Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς συστροφῆς. Μᾶς ἀρέσει νὰ κλεινόμαστε στὸν ἑαυτό μας, νὰ κουλουριαζόμαστε, νὰ μαζευόμαστε γύρω ἀπὸ ἐμᾶς.
Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς ὑποστροφῆς. Τὸ πισωγύρισμα πρὸς τὴν εἰδωλολατρία εἶναι γεγονός.
Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς διαστροφῆς. Ἀγωνιζόμαστε, καὶ μὲ νόμους πλέον, νὰ ὁρίσουμε ὡς φυσικὸ καὶ ἐπιτρεπτὸ ἀκόμη καὶ τὸ πιὸ χυδαῖο ἀνθρώπινο πάθος.
Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς καταστροφῆς· ἐπιβάτες σὲ λεωφορεῖο μὲ σπασμένα φρένα.
Στὸ χέρι μας εἶναι νὰ χτίσουμε τὴν ἐποχὴ τῆς ἐπιστροφῆς.
Χαριτωμένα ἀδελφάκια!
1η Σεπτεμβρίου - Ἡ πρωτοχρονιὰ τῆς Ἐκκλησίας
π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου
Ἀπὸ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς αἰῶνες οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι πατέρες ἐθέσπισαν ὡς ἀρχὴ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους τὴν πρώτη τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου.
Πῶς μπορεῖ τὸ ἕνα νὰ ἰσοῦται μὲ τὸ ἄπειρον (1=∞);
Μοῦ εἶπε ἕνας παλιὸς φίλος ποὺ πάντα ἀγαποῦσε τὰ μαθηματικά:
— Πῶς γίνεται τὸ ἕνα νὰ ἰσοῦται μὲ τὸ ἄπειρον (1+∞);
— Μόνον θεολογικὰ θὰ μποροῦσα νὰ σοῦ ἀπαντήσω, τοῦ εἶπα.
— Κι ἐγὼ ἐκεῖ τὸ στηρίζω.
— Γιὰ λέγε.
— Δὲν εἶπε ὁ Κύριος· «ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε»[1]; Ἐφ’ ὅσον κάνατε τὴν καλή σας πράξη γιὰ ἕναν ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς μου τούτους τοὺς ταπεινοὺς, γιὰ μένα τὴν κάνατε, ποὺ εἶμαι τὸ πᾶν!...
[1] Ματθ. κε΄ 40.
Δεκαπενταυγουστιάτικος ψάλτης
Βρέθηκε να ξεκουράζεται σε κάποιο ήσυχο μέρος με λίγους κατοίκους ο ευλαβής Ιεροψάλτης, μαζί με την οικογένεια του... Μόλις έμαθαν ο παπάς και οι επίτροποι πως έπρεπε να επιστρέψει στον τόπο του, μόνο γονατιστοί δεν πέσαν να τον παρακαλούνε να μείνει μόνο για την γιορτή Της, να ψάλλει στην Χάρη Της…»
Καλημέρα Συμεών, ὁ Χριστὸς εἶμαι!
- Παπποῦ, τόσες μέρες μέσα στὸ νοσοκομεῖο δὲν ἦρθε κανεὶς νὰ σὲ δεῖ. Δὲν ἔχεις κανένα δικό σου στὸν κόσμο;
- Ἔρχεται, παιδί μου, κάθε πρωὶ καὶ ἀπόγευμα ὁ Χριστὸς καὶ μὲ παρηγορεῖ.
- Καὶ τί σοῦ λέει, παπποῦ;
- «Καλημέρα, Συμεών, ὁ Χριστὸς εἶμαι, κάνε ὑπομονή». «Καλησπέρα, Συμεών, ὁ Χριστὸς εἶμαι, κάνε ὑπομονή».
Τὰ ἑπτὰ θαύματα τοῦ κόσμου - ἡ ἐκδοχὴ ἑνὸς κοριτσιοῦ
Ὁ μέθυσος ἱερεὺς καὶ ἡ μνημόνευσις τῶν κεκοιμημένων
Ζει ακόμα ο επίσκοπος πού διηγήθηκε τούτη την ιστορία. Είναι αληθινή ιστορία κι έχει βαθύ νόημα, γιατί αναφέρεται στην προσευχή των ζώντων για τούς τεθνεώτες.
Ἔχει εὐθύνη ἡ Ἐκκλησία γιὰ τὸ κατάντημα τῆς κοινωνίας;
Μας ρωτήσατε το εξής: Είμαστε μια χώρα όπου το 90% είναι ορθόδοξοι, δεν είναι μια αποτυχία της εκκλησίας το γεγονός ότι έχει ευθύνες για μια τόσο εγωιστική κοινωνία όπως είναι η ελληνική;
