Ἀγαπητοὶ καὶ πεφιλημένοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί·
Ἀπὸ ἡμέρες τώρα θέλουμε νὰ ἐπικοινωνήσουμε μαζί σας, διαδικτυακῶς πλέον, καθὼς μόνον αὐτὸς ὁ τρόπος ἀπέμεινε. Δόξα τῷ Θεῷ ὅμως ποὺ ὑπάρχει καὶ αὐτός. Δόξα τῷ Θεῷ ποὺ ἔχουμε στήσει αὐτὴν τὴν ἱστοσελίδα καὶ ἔτσι μᾶς δίδεται ἡ δυνατότης νὰ ἐπικοινωνοῦμε.
Οἱ δραματικὲς ἐξελίξεις τῶν τελευταίων ἡμερῶν θυμίζουν τὰ λόγια τοῦ Κυρίου· «καὶ ἐπὶ τῆς γῆς συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ» (Λουκ. κα΄ 25). Πράγματι, ἡ πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ ἔχει ἐπιφέρει ἀγωνία, θλίψη, ἀμηχανία σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Ὅλα τὰ ἔθνη δοκιμάζονται. Ἐπέτρεψε ὁ καλὸς Θεός, κρίμασιν οἷς ἐκεῖνος οἶδε, νὰ ζήσουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Καταστάσεις ποὺ σὲ κάποιες χῶρες ἔχουν λάβει τραγικές, ἐφιαλτικὲς διαστάσεις, ὅπως συμβαίνει στὴν γειτονική μας Ἰταλία, ἡ ὁποία ἔφθασε στὸ σημεῖο νὰ χάνει κάθε 2 λεπτὰ ἕναν ἄνθρωπό της!
Μπροστὰ σ’ αὐτὴν τὴν τραγικὴ κατάσταση ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία ἀναγκάσθηκε νὰ λάβει μέτρα ἐκτάκτως αὐστηρὰ καὶ περιοριστικὰ κάποιων ἐλευθεριῶν μας. Μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀπαγόρευσε καὶ τὶς θρησκευτικὲς συναθροίσεις. Ἀπὸ τὴν ἀπαγόρευση αὐτὴν δὲν θὰ μποροῦσε φυσικὰ νὰ ἐξαιρεθεῖ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησίας μας, καθ’ ὅτι ἡ Πολιτεία δὲν ἐπιτρέπεται νὰ κάνει διακρίσεις. Ἔτσι, ἐδῶ καὶ ἀρκετὲς πλέον ἡμέρες ζοῦμε χωρὶς τὴν δυνατότητα καταρτίσεως τῶν λατρευτικῶν μας συνάξεων.
Ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας μας κατανοοῦσα τὸ ὅλο πρόβλημα, δὲν ἠθέλησε νὰ ἀντιταχθεῖ στὰ μέτρα τὰ ὁποῖα οἱ ὑγειονομικὲς ἀρχὲς τῆς χώρας προτείνουν καὶ ἡ Κυβέρνηση υἱοθετεῖ. Θέλησε ὁριακῶς τοὐλάχιστον νὰ περισώσει τὴν ἐλεύθερη καὶ ἀπρόσκοπτη τέλεση τῆς θείας λειτουργίας, ὅμως οὔτε τοῦτο κατέστη δυνατόν. Ἐδῶ, βλέπετε, φθάσαμε στὸ σημεῖο ἀπαγορεύσεως καὶ αὐτῆς ἀκόμη τῆς ἄνευ ἀποχρῶντος λόγου κυκλοφορίας μας.
Ἔτσι, καὶ προκειμένου νὰ «μὴ γίνουμε Ἰταλία», κλεισθήκαμε στὰ σπίτια μας καὶ οὔτε θεία λειτουργία μποροῦμε νὰ τελέσουμε πλέον, οὔτε τοὺς Χαιρετισμοὺς στὴν Παναγία μας νὰ ἀναπέμψωμε, οὔτε τὸ Μ. Ἀπόδειπνον νὰ ψάλλωμε, οὔτε ἄλλην Ἀκολουθία.
Τί κάνουμε; Προσευχή! Τί μᾶς ἀπέμεινε; Ἡ γονυκλισία, ἡ δέησις, τὰ δάκρυα! Ἡ Ἐκκλησίας μας προέτρεψε καὶ ὥρισε νὰ προσευχόμαστε γιὰ τὴν ὑπέρβαση τῆς κρίσεως αὐτῆς κάθε βράδυ στὶς 10:00, ἐπὶ ἕνα τέταρτο (10:00-10:15 μ.μ.). Τὴν κοινὴ αὐτὴν καὶ σύντονον προσευχὴ θεωροῦμε ὡς κάτι πολὺ σπουδαῖο, ὡς τὸ τελευταῖο ὅπλο, ἂν θέλετε, ποὺ μᾶς ἀπέμεινε. Γι’ αὐτὸ καὶ ἐφαρμόζουμε τὴν προτροπὴ αὐτὴν τῆς Ἱ. Συνόδου μὲ περισσὴ εὐλάβεια. Καὶ σᾶς παρακαλοῦμε νὰ κάνετε τὸ ἴδιο. Ἄλλωστε καὶ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Τιμόθεος στὴν σχετικὴ ἐγκύκλιό του ὑπογραμμίζει τὴν ἀνάγκη αὐτήν.
◊
Αὐτὲς τὶς ἡμέρες θὰ ἔχετε ἀκούσει πολλά, θὰ ἔχετε διαβάσει πολὺ περισσότερα ἴσως. Κυκλοφοροῦν, κυρίως στὸ διαδίκτυο, ἀπόψεις ποικίλες, ἐν πολλοῖς ἀντικρουόμενες. Δημιουργοῦν σύγχυση. Πάντα σᾶς λέγαμε (τὸ θυμόσαστε ἴσως), νὰ φοβεῖσθε τὴν σύγχυση, αὐτὸ πάνω ἀπ’ ὅλα. Φοβόμασταν ὅτι θὰ ἔλθει ἡ σύγχυση. Καὶ ἦλθε. Καὶ αὐτὴ δημιουργεῖ, νὰ ξέρετε, τὸ πιὸ μεγάλο πρόβλημα. Εἶναι ὅπως ὁ πανικὸς στὶς δύσκολες ὧρες. Καὶ ἐδῶ ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ ἕνα πνευματικὸ πανικὸ ποὺ ἔχει κυριεύσει πολλούς. Ἕνα πανικὸ ὅμως ποὺ δὲν ταιριάζει στοὺς Χριστιανούς. Θυμίζει τὸ ψαλμικό, «ἐκεῖ ἐφοβήθησαν φόβον, οὗ οὐκ ἦν φόβος (Ψάλμ. νβ΄ 6). Ὅμως τοῦτο γράφηκε διὰ τοὺς μὴ ἔχοντας πίστιν, μᾶλλον δὲ διὰ τοὺς ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν. Αὐτοὶ καταλαμβάνονται ἀπὸ φόβον, ἐκεῖ ὅπου δὲν ὑπάρχει κανεὶς λόγος νὰ φοβηθοῦν. Ὄχι οἱ Χριστιανοί! Ὅσοι ἀπεργάζονται κακὰ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους (ὁ διάβολος καὶ τὰ ὄργανά του) αὐτοὶ νὰ φοβοῦνται, ὄχι ἐμεῖς. Ζεῖ Χριστός! Εἶναι ἐδῶ. Εἶναι παρών, δὲν ἔφυγε. Εἶναι δίπλα μας, εἶναι κοντά μας, ὅπως χθὲς καὶ τὴν προτέρα ἡμέρα. Πιὸ πολὺ τώρα! Βλέπει τὶς ἀγωνίες μας, βλέπει τὴν θλίψη μας, ἀκροάζεται τὸν σφυγμὸ τῆς καρδιᾶς μας, κατανοεῖ τὸ ἀδιέξοδό μας (ὑπάρχουν ἀδιέξοδα ἐν Χριστῷ;).
Μιλήσαμε γιὰ σύγχυση καὶ πανσπερμία γνωμῶν καὶ ἀπόψεων. Εἶναι τόσο μεγάλη, ποὺ ἂν κάποιος μπεῖ ἐκεῖ μέσα, νιώθει ταραχή, ζάλη, σφίξιμο στὴν καρδιά. Κυρίως στὸ διαδίκτυο ἀπαντᾶ αὐτὸς ὁ παροξυσμός. Μείνετε μακριά!
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, δυστυχῶς δὲ καὶ ἐξ ἡμῶν αὐτῶν, ποὺ ὅλη τὴν ἡμέρα «ψαρεύουν» στὸ διαδίκτυο. Τὸ «ψάρεμα» αὐτὸ (phishing), πέραν τοῦ ὅτι μᾶς ἐκθέτει σὲ πολλοὺς κινδύνους, ὅπως, γιὰ παράδειγμα, ἐκεῖνον τῆς ὑποκλοπῆς προσωπικῶν μας δεδομένων (τοῦτο μετ’ ἐμφάσεως ὑπογραμμίζουν οἱ εἰδικοί, κρούοντας τὸν κώδωνα), ὁδηγεῖ καὶ σὲ ἕνα καινοφανῆ ἐθισμό, κάτι σὰν τὴν μανία τῶν ναρκωτικῶν καὶ τῶν ἄλλων οὐσιῶν. Ὁ ἐν λόγῳ ἐθισμὸς κατὰ τὶς ἡμέρες αὐτὲς τοῦ ἐγκλεισμοῦ μας στὸ σπίτι σημειώνει ἐκθετικὴ τάση γεωμετρικῆς προόδου ταχύτερη καὶ ἀπὸ ἐκείνη τῆς πανδημίας. Ἄλλοι «ψαρεύουν» κοσμικὰ πράγματα, οἱ «πνευματικοὶ» ἄνθρωποι «πνευματικά». Ποιοί εἶναι ὅμως πνευματικοὶ ἄνθρωποι καὶ ποιά τὰ πνευματικὰ πράγματα, εἶναι ἕνα ἐρώτημα. Πάντως τὸ ὑπὸ καθεστὼς ἐθιστικῆς μανίας «ψάρεμα» δὲν εἶναι καθόλου ἴδιον πνευματικοῦ ἀνθρώπου. Γίνεται δὲ καὶ ἄκρως ἐπικίνδυνο, ὅταν τὰ «ἁλιεύματα» ποὺ διακινοῦνται μέσα στὸ πλῆθος ἀποτελοῦν «τοξικὰ ἀπόβλητα» — διότι μέσα στὰ ὕδατα ἀποβάλλονται καὶ τέτοια, ὡς γνωστόν.
Θέλουμε, μὲ ἁπλᾶ λόγια, νὰ ποῦμε ὅτι κάποιοι ἀδελφοί μας ἐν παροξυσμῷ ἀγωνίας, φόβου μᾶλλον καὶ πνεύματος μιᾶς κακῶς ἐννοουμένης ἀφυπνίσεως διακινοῦν τέτοια «ἁλιεύματα» (ὄχι τώρα μόνον), τρομοκρατῶντας μᾶλλον τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων παρὰ φωτίζοντας καὶ οἰκοδομῶντας. Κατὰ τὶς ἡμέρες αὐτὲς ὑπάρχει ἔξαρσις αὐτοῦ τοῦ φαινομένου εἰς βαθμὸν ποὺ ἐγγίζει τὰ ὅρια τῆς τρομολαγνείας ἐνίοτε. Εἶναι δὲ ἄγνωστες καὶ ἀχαρτογράφητες τὶς πιὸ πολλὲς φορὲς οἱ πηγὲς τῶν εἰδήσεων αὐτῶν.
Μὴ εἰσέρχεσθε εἰς πειρασμόν. Ἀρκεσθεῖτε εἰς τὰ λόγια τῶν ἁγίων καὶ τῶν ποιμένων σας. Μὴν ἐπιτρέπετε σὲ κανένα νὰ σᾶς κάνει μαύρη τὴν ψυχή. Δὲν ἔχουμε ἀνάγκη νὰ γνωρίζουμε τὰ σχέδια τοῦ ἐχθροῦ δίκην ἀντικατασκοπείας. Μᾶς ἀρκεῖ ἡ χάρις τοῦ Κυρίου. Ἐμεῖς ζοῦμε ἐν ἀφελότητι καρδίας καὶ ἐκεῖνος φροντίζει γιὰ ὅλα. Νομίζουν ὅτι μᾶς προειδοποιοῦν αὐτοὶ ποὺ ἀναρτοῦν τέτοιες εἰδήσεις, γιὰ νὰ μὴ μᾶς πιάσει δῆθεν ὁ Πονηρὸς στὸν ὕπνο. Τί ἀνησυχία! Δὲν μᾶς ἀφήνει ὁ Χριστός, ἀδελφοί, μὴ φοβεῖσθε, μὴν ἀγωνιᾶτε. Κρατᾶτε σφιχτὰ ἀπὸ τὸ χέρι τὸν γλυκύτατο Ἰησοῦ, καὶ ἂς ἀπεργάζονται ὅ,τι θέλουν οἱ πονηροὶ δαίμονες καὶ τὰ ὄργανά τους. Τοὺς βλέπει ὁ Θεὸς καὶ γελάει. Μαζί του θὰ γελάσουμε κι ἐμεῖς. Ὅ,τι χάνουμε, θὰ τὸ λάβουμε πίσω ἐκρηκτικά. Τὸ ἔχουμε πεῖ μύριες ὅσες φορὲς καὶ θὰ τὰ ξαναποῦμε· Δὲν χρειάζεται νὰ ἀνοίγουμε τὶς πόρτες τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας. Δὲν ὠφελεῖ σὲ τίποτε, μᾶλλον δὲ τὰ μάλα ζημιώνει μία τέτοια περιέργεια. Τοιούτῳ τῷ τρόπῳ ἐπλανήθη καὶ ἡ προμήτωρ Εὔα. Τὰ ἀποτελέσματα τῆς εἰσόδου μας σὲ κάποιους ἱστοτόπους ὁμοιάζουν ἐν πολλοῖς μὲ ἐκεῖνα τῆς ἀναγνώσεως τῶν ζωδίων. Ἂν κανεὶς τὸ πρωὶ διαβάσει τὰ ζώδια, ὅλην τὴν ἡμέρα «θὰ τοῦ βγαίνουν», τὸ μυαλό του θὰ εἶναι κολλημένο ἐκεῖ. Κάτι παρόμοιο λοιπὸν συμβαίνει καὶ στὴν περίπτωση ποὺ ἐξετάζουμε. Κολλάει τὸ μυαλὸ τοῦ ἀνθρώπου στὶς «εἰδήσεις» αὐτὲς καὶ ἡ ψυχή του σκοτεινιάζει. Χάνει τὴν ἐλπίδα του, τὴν χαρά, τὴν αἰσιοδοξία. Οἱ «πληροφορίες» αὐτὲς φέρνουν ταραχὴ στὴν ψυχή. Ἀλλὰ σήμερα οἱ ἄνθρωποι εἶναι οὕτως ἢ ἄλλως τεταραγμένοι καὶ κινδυνεύουν νὰ μελαγχολήσουν βαθιά. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ διακίνηση τέτοιων «πληροφοριῶν» δαινονικὴ μᾶλλον ὀφείλει νὰ χαρακτηρισθεῖ, οἱ δὲ διακινοῦντες, ἐγκληματίες, σπείροντες τὸν τρόμο καὶ τὸν πανικό, ἐν αἷς ἡμέραις θὰ ἔπρεπε νὰ σκορποῦν ἐλπίδα, νὰ δίνουν θάρρος, νὰ ἐμψυχώνουν, κυρίως ἐκείνους ποὺ εἶναι ὀλιγόψυχοι, ἀλλὰ καὶ ὀλιγόπιστοι ἀκόμη, γιατί ὄχι; Καὶ γι’ αὐτοὺς δὲν θὰ πρέπει νὰ φροντίζουμε; Αὐτοὺς τώρα δὲν πρέπει νὰ ἐνισχύουμε; Τοὺς ἀνθρώπους τοὺς κοσμικούς, τοὺς μακρὰν τῆς Ἐκκλησίας δὲν θὰ πρέπει νὰ στηρίξουμε, τοὺς μὴ ἔχοντας ἐλπίδα; Θὰ πρέπει νὰ τοὺς χαντακώσουμε;
Δίνουν παντοδυναμία στὸν σατανᾶ ὡρισμένοι — ὄχι μόνον τώρα. Προσπαθοῦν νὰ ἀποκρυπτογραφήσουν (ἔτσι νομίζουν) τὰ σχέδιά του, τὰ ὁποῖα καὶ ἀπολυτοποιοῦν. Γνωρίζουμε κι ἐμεῖς, ἀδελφοί, ὅτι ὁ διάβολος καὶ τὰ ὀργανά του ἀπεργάζονται νυχθημερὸν κακὰ ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων. Θὰ τοὺς βγοῦν ὅμως ὅλα ὅσα σχεδιάζουν; Ὁ σατανᾶς εἶναι ὁ παντοδύναμος ἐν τέλει, ἢ ὁ Θεός; Ἀναφέρουν προφητεῖες τοῦ πατρο-Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ καὶ ἄλλες· ὅλες ὅμως γιὰ νὰ μᾶς κάνουν μαύρη τὴν ψυχή. Ξεχνοῦν ὅτι ὁ πατρο-Κοσμᾶς εἶπε τὸ μεγαλειῶδες: «Μὰ δὲν θὰ προλάβουν»! Δὲν θὰ προλάβουν νὰ ἐφαρμόσουν τὰ σχέδιά τους. Θὰ πέσουν στὸν λάκκο τὸν ὁποῖον μόνοι τους ἄνοιξαν. «Λάκκον ὤρυξε καὶ ἀνέσκαψεν αὐτὸν καὶ ἐμπεσεῖται εἰς βόθρον, ὃν εἰργάσατο· ἐπιστρέψει ὁ πόνος αὐτοῦς εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ κορυφὴν αὐτοῦ ἡ ἀδικία αὐτοῦ καταβήσεται» (Ψαλμ. ζ΄ 16-17). Γι’ αὐτὸ καὶ δικό μας ἔργο δὲν εἶναι ἡ κατασκοπεία τῶν σχεδίων τοῦ Πονηροῦ, ἀλλὰ ἡ δοξολογία, ὅπως λέει καὶ στὸν ἀμέσως ἑπόμενο στίχο ὁ ἱερὸς ψαλμωδός. «Ἐξομολογήσομαι τῷ Κυρίῳ κατὰ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ καὶ ψαλῶ τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ Ὑψίστου» (Ψαλμ. ζ΄ 18). Αὐτὸ εἶναι τὸ δικό μας χρέος.
Ἀλλὰ καὶ ἂν ἀκόμη ὑποθέσουμε ὅτι ἐπιτρέψει ὁ καλὸς Θεὸς νὰ ἐφαρμοσθοῦν κάποια σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων (κάποτε θὰ τὸ ἐπιτρέψει — πιστεύουμε πὼς δὲν εἶναι τώρα· τὸ ἀντίθετο μᾶλλον), τί θὰ κάνουμε; Πάλι σὰν τὰ πουλάκια ὑπὸ τὰς πτέρυγας τῆς μητρὸς Ἐκκλησίας δὲν θὰ ζητήσουμε νὰ σκεπασθοῦμε; Καὶ στὰ χρόνια τοῦ ἀντιχρίστου ἀκόμη, ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος, ὁ Θεὸς θὰ μᾶς ἔχει στὰ ὄπα-ὄπα· τίποτε δὲν θὰ μᾶς λήψει, ὅπως τίποτε δὲν ἔλειψε ἐπὶ 40 ὁλόκληρα χρόνια ἀπὸ τὸν λαὸ τοῦ Ἰσραὴλ ἐν τῇ ἐρήμῳ!
Πολλὰ ἀκούγονται καὶ γράφονται γιὰ τὴν προέλευση τῆς πανδημίας. Τί νόημα ὅμως ἔχει αὐτὸ τώρα; Διακινδυνεύει κανεὶς τὸ περιπόθητο ἀγαθὸ τῆς ὑγείας του βασιζόμενος σὲ ὑποθέσεις, ἐπιφυλάξεις καχυποψίες; Ὅταν πάρει φωτιὰ ἕνα σπίτι, καθόμαστε καὶ σκεφτόμαστε ἂν πῆρε ἀπὸ μόνο του ἢ ἂν κάποιος ἄλλος τὴν ἔβαλε; Ἢ παίρνουμε τὸ λάστιχο καὶ φωνάζουμε τὴν Πυροσβεστική; Ὅταν μπάζει νερὰ ἡ βάρκα μας, κοιτᾶμε νὰ δοῦμε ἂν τρύπησε ἀπὸ μόνη της ἢ ἂν κάποιος ἄλλος τὸ ἔκανε; Ἢ παίρνουμε τὸν κουβὰ γιὰ νὰ ἀδειάσουμε τὸ νερό; Ἂς σώσουμε τώρα τὴν ὑγεία μας καὶ μετὰ βλέπουμε. Κάποιοι βιάζονται νὰ κάνουν post game προτοῦ ἀκόμη τελειώσει τὸ παιχνίδι. Μὴ τοὺς ἀκοῦτε!
Κλεῖστε ἑρμητικῶς τὶς θύρες. Σὲ ὅποιον καὶ μὲ ὁποιονδήποτε τρόπον σᾶς καλεῖ σὲ ἀλλότριες πραγματεῖες, πεῖτε· Εὐχαριστῶ, δὲν θὰ πάρω, μὲ νοιάζει νὰ ἐντρυφῶ εἰς τὸ μυστήριον τῆς εὐσεβείας καὶ ὄχι εἰς ἐκεῖνο τῆς ἀνομίας.
◊
Στὴν κλίμακα τῆς συγχύσεως, ποὺ ἀναφέραμε παραπάνω, κινοῦνται ἀμέτρητες γνῶμες, σκέψεις, θέσεις, στάσεις, συμπεριφορές, προθέσεις.
Ὑπάρχουν οἱ ἀδιάφοροι — ὅπως πάντα. Αὐτοὶ δὲν εἶναι ἀπὸ καμμία πλευρά· ἀδιάφοροι γάρ.
Ὑπάρχουν οἱ χλιαροί. Τέτοιοι μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ ἄνθρωποι ποὺ θέλουν νὰ λέγονται πιστοί. Ὑπάρχουν καὶ χλιαροὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ ὅμως, ἀπὸ τὴν πλευρὰ ἐκείνων ποὺ δηλώνουν ἄπιστοι. Εἶναι χλιαροὶ εἰς τὸ νὰ ἀντιδροῦν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ πληρώματός της. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἔρχονται σὲ σύγκρουση μὲ τοὺς πιστούς. Λένε μόνον λόγια καὶ σ’ αὐτὰ μένουν. Οἱ χλιαροί, καὶ ἂν ἀκόμη συγκρουσθοῦν μεταξύ τους, χλιαρὴ θὰ εἶναι καὶ ἡ σύγκρουσή τους.
Ὑπάρχουν οἱ συνειδητοποιημένοι ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, μὲ φρόνημα καὶ ἦθος ταπεινό, ἡσύχιο, ἀγαπητικό, θυσιαστικό, προσευχητικό, ρωμαλέο ἐν ἀληθείᾳ, ὀρθόδοξο ἐν ἁπλότητι. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ θέλουν νὰ ἀληθεύουν ἐν ἀγάπῃ καὶ νὰ ἀγαποῦν ἐν ἀληθείᾳ. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, κάποιοι ἄνθρωποι τοῦ κόσμου δὲν ἀσπάζονται τὰ τῆς πίστεώς μας, δεικνύουν ὅμως σεβασμό, εὐγένεια καὶ συμπεριφορὰ σοβαρή. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι μὲ παιδεία, ὅπως λέμε. Ἀνάμεσα σ’ αὐτοὺς καὶ εἰς τοὺς ἔχοντας ἀρτία ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση δὲν ὑπάρχει διαμάχη, παρὰ διαφωνία ποὺ ἐκφράζεται μὲ κόσμιο καὶ πολιτισμένο τρόπο.
Τέλος, ὑπάρχουν καὶ οἱ φωνὲς ἐκεῖνες τῶν ἀνθρώπων ποὺ δὲν ἔχουν μάθει νὰ συζητοῦν, νὰ σκέπτονται καὶ νὰ ρίχνουν μία δεύτερη ματιὰ στὰ γεγονότα, ἀλλὰ «γκαζώνουν μὲ τὴν μία» καὶ «ὅποιον πάρει ὁ χάρος». Εἴδαμε ἀνθρώπους νὰ μᾶς ὑβρίζουν (στὴν ἀρχὴ τοὐλάχιστον τῆς κρίσεως) καθ’ ἡμέραν, δημοσίως καὶ ἀσυστόλως· νὰ μᾶς λένε «χριστιανοταλιμπάν»· νὰ ἀπειλοῦν ὅτι θὰ μᾶς πᾶνε στὰ εὐρωπαϊκὰ δικαστήρια· νὰ μᾶς ἐνοχοποιοῦν γιὰ ὅλα, νὰ μᾶς κακίζουν. Κάποιους ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς εἴχαμε καὶ ὑπουργούς μας πρὸ καιροῦ. Δηλώνουν ἀντιρατσιστὲς καὶ ἀντιφασίστες — μόνον οἱ Χριστιανοὶ ἐξαιροῦνται ἀπὸ αὐτό! Μᾶς θυμίζουν τὰ πρῶτα χριστιανικὰ χρόνια, ποὺ οἱ ὁμότροποί τους ἐξαπέλυαν μύριες κατηγορίες ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν καὶ τοὺς ἔσυρον στὰ δικαστήρια, καὶ στὴν πυρὰ βέβαια. Γιὰ ὅλα ἔφταιγαν οἱ Χριστιανοί· καὶ γιὰ τὸ κάψιμο τῆς Ρώμης ἀκόμη. Αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους μὴ τοὺς φοβεῖσθε. Εἶναι ἄρρωστοι. Εἶναι ὑβριστές. Ἀφορμὴ ψάχνουν γιὰ νὰ ὑβρίσουν. Νὰ τοὺς ἐλεήσει ὁ Θεός!
Τὸ λυπηρὸ μόνον εἶναι ὅτι εἴδαμε καὶ ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας νὰ μὴ «συμμαζεύονται». Ἀποροῦντες ἀντικρίσαμε πνεῦμα ποὺ δὲν φαίνεται νὰ διαφέρει σὲ κάτι ἀπὸ ἐκεῖνο τῶν ἀνθρώπων ποὺ μόλις περιγράψαμε. Ὡσὰν νὰ μὴ ξέρουν νὰ συζητοῦν κάποιοι, νὰ μὴ ξέρουν νὰ ἀκοῦν, νὰ μὴ ξέρουν νὰ δέχονται τὴν γνώμη τοῦ ἄλλου. Εὔκολα «στολίζουν» μὲ χαρακτηρισμοὺς καὶ χωρὶς δεύτερη κουβέντα ὅλους ὅσοι τολμήσουν νὰ ἀρθρώσουν λόγο ἢ νὰ ἔχουν ἄποψη διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν δική τους. Γίνονται εἰσαγγελεῖς, κριτές, τιμητὲς τῶν πάντων (ὄχι μόνον τώρα). Εἶναι ὡσὰν νὰ ἔχουν στὸ τσεπάκι τους μία ζυγαριὰ καὶ «στὸ λεπτὸ» μετροῦν τὴν πίστη, τὴν πνευματικότητα, ἀκόμη καὶ τὶς προθέσεις τῶν ἄλλων. Στὸ ἑπόμενο λεπτὸ (ὑπάρχει, βλέπετε, καὶ τὸ διαδίκτυο τώρα) ἔχουν ἀναρτήσει εἰς κοινὴν θέαν τὰ τελεσίδικα πορίσματά τους. Αἰσθάνονται ὡς οἱ ἀποκλειστικοὶ θεματοφύλακες τῆς πίστεως· σὲ ἀκραῖες δὲ τῶν περιπτώσεων δὲν διστάζουν νὰ ἀποδώσουν χαρακτηρισμοὺς καὶ εὐθύνες οἰονεὶ προδοσίας σὲ ἄλλους ἀδελφούς, ἱερεῖς, ἀρχιερεῖς — ἔγιναν ἴσα κι ὅμοια ἀκόμη καὶ μὲ τοὺς μητροπολίτες, τοὺς ὁποίους ἀπηρυθριασμένως καὶ χωρὶς δεύτερη σκέψη ἢ κουβέντα, τοὺς «ἔβγαλαν στὴν σέντρα». Εἶναι τόσο μεγάλη ἡ ἔξαψή τους ποὺ κινοῦνται μὲ ἰλιγγιώδη ταχύτητα σὲ σφαῖρες πολὺ μακρὰν τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Ἐπισκόπου των, τοῦ Πνευματικοῦ των ἀκόμη. Δὲν ἔχουν ἀντιληφθεῖ ὅτι, ὅταν ὁ Κύριος λέει πὼς θὰ πλανηθοῦν καὶ οἱ ἐκλεκτοί, δὲν ἀναφέρεται μόνον εἰς τὴν ἐξ εὐωνύμων πλάνην, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ἐκ δεξιῶν.
Ἂς μὴ ποῦμε ὅμως περισσότερα. Μόνον τοῦτο. Οἱ δύο παραπάνω παρατάξεις, μὲ τὴν παραμικρὴ ὑποδαύλιση τῶν παθῶν, εἶναι ἕτοιμες νὰ ἀλληλοσπαραχθοῦν. Ἀλίμονο στὴν κοινωνία ποὺ θὰ ζήσει τέτοιον ἐμφύλιο!
◊
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἐὰν συνεχίσουμε, προσπαθῶντας νὰ προσεγγίσουμε παντοιοτρόπως καὶ πολυπλεύρως τὴν κρίση αὐτήν, θὰ γίνουμε στὸ τέλος κουραστικοί· διότι θὰ πρέπει νὰ γράψουμε πάρα πολλά. Καὶ πάλιν ὅμως ὑπολειπόμενοι θὰ εὑρεθῶμεν. Εἶναι πολυπαραγοντικὴ καὶ πολύτροπος ἡ κρίσις αὐτή.
Σᾶς καλοῦμε νὰ δείξετε ὑπομονή, αὐτοσυγκράτηση, ταπείνωνη, πειθαρχία, ὑπακοή, ἀγάπη. Ἂς συμπεριφερόμαστε ὡσὰν φορεῖς τοῦ ἰοῦ, ὅπως ἡ Πολιτεία ζήτησε ἀπὸ ἐμᾶς, καὶ ἡ Ἐκκλησία. Καὶ ἂν ἀκόμη φαίνονται ἢ καὶ εἶναι ἴσως ὑπερβολικὰ κάποια μέτρα, μᾶς συμφέρει νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ καθ’ ὑπερβολὴν αὐτὴν τὴν στιγμή, παρὰ τὸ ἐλάσσον. Τὰ ὑπόλοιπα θὰ τὰ δοῦμε μετά.
Δὲν ἀκολουθοῦμε πρόσωπα, ἀκολουθοῦμε τὴν Ἐκκλησία ὡς σῶμα Χριστοῦ. Ἀκοῦμε τὶς γνῶμες, κυρίως τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἡ ἁγιότης τοῦ βίου των εἶναι γνωστή, ὅμως ἀκολουθοῦμε τὴν Ἐκκλησία ὡς σύνολον. Δὲν εἶναι ὡραῖο ὁ καθεὶς νὰ κάνει τοῦ κεφαλιοῦ του αὐτὴν τὴν ὥρα. Ἂς πεῖ τὴν γνώμη του, ἂς ἐκφράσει τὶς ἀντιρρήσεις του, ὅμως ἂς ὑπακούσει· ὁ λαϊκὸς στὸν Πνευματικό του, ὁ Ἱερεὺς στὸν Ἐπίσκοπό του, ὁ Ἐπίσκοπος στὴν Σύνοδο. Ἀλλιῶς, θὰ ἔχουμε ἐμφύλιο. Εὐχόμαστε νὰ μὴ χρειασθεῖ νὰ θυμηθοῦμε αὐτὸ ποὺ μόλις εἴπαμε!
Ἰδιαίτερα προσεκτικοί, ἐπιεικεῖς καὶ ὑπομονετικοὶ νὰ εἶσθε μὲ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ θὰ ἐκδηλώσουν συμπτώματα μελαγχολίας αὐτὸν τὸν καιρό. Κάποιοι δὲν εἶναι μαθημένοι νὰ κάθονται στὸ σπίτι, ἄπραγοι καὶ γυμνοὶ ἐνώπιον τοῦ ἑαυτοῦ των. Θὰ ὠφεληθοῦν βέβαια πνευματικῶς, ἂν τὸ θελήσουν. Ὅμως ἡ μελαγχολία δὲν παύει νὰ καιροφυλακτεῖ. Τοῦτο θεωροῦμε ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικώτερα προβλήματα.
Ἐπιστρατέψτε τὸ χιούμορ. Ναί. Εἴδατε ὅτι πολλὰ χιουμοριστικὰ κυκλοφοροῦν, καὶ ἀρκετὰ εὐφυῆ — τὸ χιούμορ ἄλλωστε εἶναι δεῖγμα εὐφυΐας· τὸ εἶχαν καὶ οἱ ἅγιοί μας, π.χ. ὁ π. Παΐσιος.
Ἂς εἴμαστε ἀνθρώπινοι, πολὺ ἀνθρώπινοι, χωματένιοι, θὰ λέγαμε· ὄχι τόσο «πνευματικοί». Εἶναι δεῖγμα ἁγιότητος αὐτό, μαζὶ μὲ τὴν ἁπλότητα καὶ τὴν ἀφελότητα τῆς καρδίας.
♦
Ἂν θέλετε νὰ ἐπικοινωνεῖτε ἡλεκτρονικῶς μαζί μας γιὰ ἀπορίες, κατάθεση προτάσεων κ.λπ., μὴ ξεχνᾶτε τὸ e-mail τοῦ ναοῦ μας: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Τὸ τηλέφωνό μας εἶναι 2441021510.
Μὴ διστάζετε νὰ ἐπικοινωνεῖτε μαζί μας καὶ στὰ προσωπικά μας τηλέφωνα.
Μὴ διστάζετε νὰ καθορίσετε συνάντηση μαζί μας.
•
Περιμένουμε νὰ ἔλθει ξανὰ ἡ ἄνοιξη ἡ πνευματικὴ καὶ νὰ ἀντικρίσουμε τὰ πρόσωπά σας τὰ πεφιλημένα ἐν ἐκκλησίᾳ ἁγίων, ἐν συνάξει πνευματικῇ, ἐν θεοκοινωνίᾳ!
Οἱ ἱερεῖς τῆς ἐνορίας μας
π. Δημήτριος Ν. Θεοδωρόπουλος
π. Λάμπρος Ν. Κρικέλλης
