Ἦταν μιὰ ἡμέρα βροχερή, καθ’ ὅλη τὴν διάρκειά της.
Τὸ βράδυ οἱ μικρὲς Μυροφόρες μας ἔψαλαν θαυμάσια (κάθε χρόνο καὶ καλύτερα) ὁλόκληρη τὴν τρίτη στάση τῶν ἐγκωμίων: «Αἳ γεννεαὶ πᾶσαι» κ.τ.λ.
Παρ’ ὅτι ἀντίξοες οἱ καιρικὲς συνθῆκες, ἀποφασίσθηκε νὰ πραγματοποιηθεῖ ἐν τέλει ἡ συνάντησις τῶν Ἐπιταφίων στὴν κεντρικὴ πλατεῖα τῆς πόλεως, ὅπερ καὶ ἐγένετο. Εἶναι ἕνα ἔθιμο καὶ αὐτό, ὅμως ἂς μὴν ἐξαντλεῖται ἐκεῖ ἡ εὐλάβειά μας. Ἂς μὴ γίνεται αὐτὸ ποὺ ἐνίοτε παρατηροῦμε (σὲ κάποια χωριὰ κυρίως), νὰ δίνεται δηλαδὴ μεγαλύτερη σημασία στὴν ἀρτοκλασία, ἀπ’ ὅ,τι σὲ αὐτὴν ἀκόμη ἴσως τὴν θεία Λειτουργία! Νὰ μὴν εἴμαστε «χριστιανοὶ τῆς λαμπαδούρας», ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ ἀείμνηστος λαϊκὸς ἱεροκήρυξ Δημήτρης Παναγόπουλος. Ἀσχολούμαστε πολλὲς φορὲς μὲ τὰ κεριά, τὶς λαμπάδες, τοὺς ἄρτους τῆς ἀρτοκλασίας, τὸ ἀντίδωρο ἀκόμη καὶ ἄλλα παρόμοια — σεβαστὰ καὶ εὐλογημένα βέβαια —, ὅμως ἀφήνουμε «τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου»[1], τὴν ἐξομολόγηση, τὴν θεία κοινωνία, τὴν κατὰ Χριστὸν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς. Αὐτὰ θὰ πρέπει πρῶτα νὰ κάνουμε, «κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι»[2].
π.Δ.Θ.
Μετὰ τὴν ἔξοδον τοῦ Ἐπιταφίου ἐκ τοῦ ἱ. Βήματος, τὴν περιφορά του ἐν τῷ ναῷ καὶ τὴν τοποθέτησή του ἐπάνω εἰς τὸ ἱερὸν κουβούκλιον.
Ἡ ἐρίτιμος κ. Παρασκευὴ Φερεντίνου, συνταξιοῦχος ἐκπαιδευτικὸς καὶ σύζυγος τοῦ Ταμίου τοῦ ναοῦ μας κ. Δημητρίου Φερεντίνου, κάθε χρόνο διαθέτει διάφορες συνθέσεις λουλουδιῶν, μὲ τὶς ὁποῖες περικοσμεῖ τὸν Ἐπιτάφιον.
Ἰδοὺ τὸ ὡραῖο ἀποτέλεσμα!
Τελευταία πρόβα καὶ ἀναμνηστικὴ φωτογραφία στὴν αἴθουσα τοῦ πνευματικοῦ κέντρου.
Οἱ μικρὲς Μυροφόρες μας ἔψαλαν θαυμάσια. Στὴν παραπάνω φωτογραφία εἰκονίζονται τὴν ὥρα ποὺ ψάλλουν μαζὶ μὲ τὸν π. Δημήτριο καὶ ὅλο τὸ ἐκκλησίασμα, στὸ τέλος τῆς τρίτης στάσεως τῶν ἐγκωμίων, τὸ λαοφιλέστερο ὅλων αὐτῶν: «Αἳ γενεαὶ πᾶσαι». Μία πολὺ μικρὴ γεύση μπορεῖτε νὰ πάρετε, πατῶντας ἐδῶ.
Ἔξοδος καὶ πορεία πρὸς τὴν κεντρικὴ πλατεῖα τῆς πόλεως.
Προσκήνυσις τοῦ Ἐπιταφίου.
