«…Ημπορεί κανείς να είναι χριστιανός και να μη θέλη να κάμη ιεροτελεστίαν, αλλά δεν ημπορεί να είναι ορθόδοξοςˑ διότι η Ορθόδοξος Εκκλησία θεωρεί τον γάμον Μυστήριον.
Δεν ημπορείς, κύριε, να μου λέγης, ότι είσαι χριστιανός ορθόδοξος, εφ’ όσον δεν δέχεσαι τα δόγματα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Δεν λέγω ότι είσαι υποχρεωμένος να κάμης δήλωσιν ενώπιον του ληξιάρχου ότι είσαι χριστιανός ορθόδοξοςˑ αλλ’ αφ’ ης στιγμής ομολογείς σ’ εαυτόν ορθόδοξον οφείλεις να τελέσης το Μυστήριον του γάμου, διότι άλλως δεν ανήκεις πραγματικώς εις το ποίμνιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας…
Ενώ είμαι πλήρως σύμφωνος υπέρ της ελευθερίας της συνειδήσεως, λέγω μόνον εις τον πολίτην να είναι και αυτός ειλικρινής. Του λέγω:
Θέλεις την ελευθερίαν της συνειδήσεώς σου; Την έχεις. Αλλά μη μου λέγης ότι είσαι χριστιανός ορθόδοξος εφ’ όσον δεν αναγνωρίζεις και τα δόγματα και τα μυστήρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας».
(Αγόρευση ενώπιον της Αναθεωρητικής Επιτροπής, 1930)
