(Δίπτυχο φυλλάδιο ποὺ μοιράσθηκε στὰ παιδιὰ τοῦ Κατηχητικοῦ).
Παρακάτω τὸ κείμενο καὶ σὲ μορφὴ Word ↓
Βασίλειος ὁ Μέγας
– «Νὰ μιμηθοῦμε τὶς μέλισσες. Ἐκεῖνες οὔτε σὲ ὅλα τὰ ἄνθη πετοῦν, οὔτε ὅλα προσπαθοῦν νὰ τὰ πάρουν, ὅταν καθίσουν σὲ κάποιο ἀπὸ αὐτά. Παίρνουν μονάχα ὅσα χρειάζονται γιὰ τὴν ἐργασία τους καὶ τὰ ὑπόλοιπὰ τὰ παρατοῦν καὶ φεύγουν. Ἔτσι καὶ ἐμεῖς. Ἂς παίρνουμε ἀπὸ αὐτὰ ποὺ βλέπουμε καὶ ἀκοῦμε γύρω μας, μόνον ὅσα εἶναι ἀληθινά, χρήσιμα καὶ ὠφέλιμα. Τὰ ὑπόλοιπα ἂς τὰ ἀφήνουμε πίσω μας».
– «Καὶ ὅπως, κόβοντας τὸ τριαντάφυλλο, ἀποφεύγουμε τὰ ἀγκάθια τῆς τριανταφυλλιᾶς, ἔτσι καὶ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ μᾶς προσφέρονται, ἂς διαλέγουμε ὅ,τι εἶναι καλὸ καὶ χρήσιμο, καὶ ἂς φυλαγόμαστε ἀπὸ ὅ,τι εἶναι βλαβερὸ καὶ ἐπιζήμιο».
* * *
Γρηγόριος ὁ Θεολόγος
– «Ἀρχὴ καὶ τέλος σὲ ὅλα τὰ πράγματα νὰ βάζεις τὸν Θεό».
Ὅταν, γιὰ παράδειγμα, ἀρχίζεις τὸ φαγητό σου καὶ ὅταν τὸ τελειώνεις, νὰ κάνεις τὸν σταυρό σου, νὰ δοξάζεις τὸν Θεὸ καὶ νὰ προσεύχεσαι γιὰ τὰ παιδάκια ποὺ πεινοῦν στὸν κόσμο.
Ὅταν ἀρχίζεις νὰ μελετᾶς τὰ μαθήματά σου καὶ ὅταν τελειώνεις, πάλι τὸ ἴδιο νὰ κάνεις.
Ὅταν πέφτεις νὰ κοιμηθεῖς καὶ ὅταν ξυπνᾶς, νὰ θυμᾶσαι πάντα τὸν Θεό.
– «Πιὸ συχνὴ κι ἀπ’ τὴν ἀναπνοή μας ἂς εἶναι ἡ προσευχή μας»!
* * *
Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
– «Ἡ καλὴ φιλία εἶναι θησαυρός. Οἱ στενοχώριες τῆς ζωῆς γίνονται πιὸ βαριές, ἂν δὲν ὑπάρχει κάποιος φίλος νὰ τὶς μοιραστεῖς».
Μὲ τοὺς φίλους μας, ὅταν μοιραζόμαστε τὶς λύπες, αὐτὲς γίνονται πιὸ ἐλαφρές. Ὅταν μοιραζόμαστε τὶς χαρές, αὐτὲς μεγαλώνουν.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄.
Τοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς τρισηλίου Θεότητος, τοὺς τὴν οἰκουμένην ἀκτῖσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας· τοὺς μελιῤῥύτους ποταμοὺς τῆς σοφίας, τοὺς τὴν κτίσιν πᾶσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας· Βασίλειον τὸν μέγαν καὶ τὸν Θεολόγον Γρηγόριον, σὺν τῷ κλεινῷ Ἰωάννη, τῷ τὴν γλῶτταν χρυσοῤῥήμονι· πάντες οἱ τῶν λόγων αὐτῶν ἐρασταί, συνελθόντες ὕμνοις τιμήσωμεν· αὐτοὶ γὰρ τῇ Τριάδι ὑπὲρ ὑμῶν ἀεὶ πρεσβεύουσιν.
Μετάφρασις
Τοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρες τῆς Θεότητος ἡ ὁποία εἶναι τρισήλιος, δηλαδὴ τρισυπόστατος[1]· αὐτοὺς ποὺ φώτισαν[2] τὴν οἰκουμένη μὲ τὶς ἀκτῖνες τῶν θείων δογμάτων (ἀληθειῶν)· τοὺς γλυκεῖς σὰν μέλι[3] ποταμοὺς τῆς σοφίας, ποὺ πότισαν ὅλη τὴν κτίση μὲ τὰ νάματα[4] τῆς θεογνωσίας[5]· τὸν Βασίλειο τὸν μέγα καὶ τὸν Θεολόγο Γρηγόριο, μαζὶ μὲ τὸν ξακουστὸ[6] Ἰωάννη, ποὺ ἡ γλῶσσά του λαλεῖ χρυσὰ λόγια[7]· ὅλοι ἐμεῖς ποὺ ἀγαποῦμε τοὺς λόγους τους, ἀφοῦ συναχθοῦμε (συγκεντρωθοῦμε στὴν ἐκκλησία), ἂς τοὺς τιμήσουμε μὲ ὕμνους· διότι αὐτοὶ πρεσβεύουν[8] πάντα ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς τὴν ἁγία Τριάδα.
Β. Γιαννουσᾶ - Πρεσβυτέρα Ἰωάννα
Ἐπιμέλεια: π. Δημήτριος
[1] Οἱ τρεῖς Ἱεράρχες, μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους μεγάλους πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας (κυρίως τοὺς Καππαδόκες), μᾶς δίδαξαν ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι τρισυπόστατος, δηλαδὴ κοινωνία τριῶν ὑποστάσεων (προσώπων). Ὁ Θεὸς εἶναι μὲν ἕνας, ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνος· εἶναι κοινωνία προσώπων, ὅπως εἴπαμε. Γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσουν νὰ τὸ καταλάβουμε καλύτερα αὐτὸ οἱ σοφοὶ Καππαδόκες χρησιμοποίησαν τὸ παράδειγμα τοῦ ἡλίου, ποὺ εἶναι τὸ καλύτερο γιὰ τὸν Θεό. Δὲν τὸν παρομοίασαν ὅμως μὲ ἕναν ἥλιο, ἀλλὰ μὲ τρεῖς. Ἔτσι βγῆκε ἡ φράση «τρισήλιος Θεότης». Ὁ δὲ ἱερὸς ὑμνογράφος ἐδῶ παραλληλίζει πολὺ ὄμορφα τοὺς τρεῖς Ἱεράρχες πρὸς τὰ τρία θεῖα πρόσωπα. Τοὺς ὀνομάζει καὶ αὐτοὺς φωστῆρες, ποὺ σημαίνει λαμπτῆρες, δηλαδὴ φωτεινὰ σώματα, σώματα ποὺ φωτίζουν, ὅπως ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη καὶ τὰ ἄστρα.
[2] Πυρσεύω (ἀπὸ τὴν λέξη πυρσὸς) σημαίνει ἀνάβω, καίω, φωτίζω.
[3] Μελίῤῥυτος εἶναι αὐτὸς ποὺ στάζει μέλι. Μεταφορικὰ εἶναι ὁ γλυκὺς σὰν μέλι, ὁ ἡδύς.
[4] Νάμα γενικῶς εἶναι αὐτὸ ποὺ ρέει (ὅπως τὸ νερό, ἰδίως τῆς πηγῆς). Νάμα στὴν Ἐκκλησία λέμε καὶ τὸν γλυκὸ ἐρυθρὸ οἶνο ποὺ χρησιμοποιοῦμε στὴν θεία κοινωνία.
[5] Θεογνωσία εἶναι ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ.
[6] Κλεινὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει κλέος, δηλαδὴ δόξα, ὁ ἔνδοξος, ὁ περίφημος, ὁ διάσημος, ὁ ὀνομαστός, ὁ ξακουστός. Ἡ πόλη τῶν Ἀθηνῶν, γιὰ παράδειγμα, ὀνομάζεται «κλεινὸν ἄστυ», δηλαδὴ πολὺ ξακουστὴ καὶ φημισμένη πόλη.
[7] Χρυσοῤῥήμων εἶναι αὐτὸς ποὺ λαλεῖ χρυσοὺς λόγους, δηλαδὴ σοφούς. Εἶναι ὁ χρυσομίλητος, ὁ χρυσόστομος.
[8] Τὸ ρῆμα πρεσβεύω ἔχει πολλὲς σημασίες. Γιὰ τοὺς ἁγίους τὸ χρησιμοποιοῦμε συνήθως μὲ τὴν σημασία τοῦ μεσιτεύω, μεσολαβῶ, ποὺ σημαίνει προσεύχομαι στὸν Θεὸ γιὰ τοὺς ἄλλους.
