ΑΝΑΖΗΤΗΣΙΣ
Χριστολογία
Γιατί ὁ Χριστὸς εἶπε ὅτι «οὐδὲ ὁ υἱὸς» γνωρίζει τὴν ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας;
π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου
Εἰς τὸ κατὰ Μᾶρκον ἱερὸν εὐαγγέλιον διαβάζουμε: «Περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἢ τῆς ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι ἐν οὐρανῷ, οὐδὲ ὁ υἱός, εἰ μὴ ὁ πατήρ».
Τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Κυρίου, ποὺ ἀναφέρονται στὴν Δευτέρα Παρουσία του, γεννοῦν μίαν ἀπορία. Μόνον ὁ Πατὴρ γνωρίζει περὶ τῆς ὥρας ἐκείνης; Ὁ Υἱὸς δὲν γνωρίζει; Τὸ ἅγιον Πνεῦμα δὲν γνωρίζει;
Εἶναι ὁ Χριστὸς ἄναρχος;
π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου
Ἂν μοῦ πεῖτε ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἄναρχος, θὰ διαφωνήσω μαζί σας. Ἂν πάλι μοῦ πεῖτε ὅτι δὲν εἶναι, θὰ ρωτήσω· Τότε γιατί ψάλλουμε: «Τὸν συνάναρχον Λόγον Πατρὶ καὶ Πνεύματι…»;
Διαφωνῶ δηλαδὴ καὶ μὲ τὸ ναὶ καὶ μὲ τὸ ὄχι. Μὰ πῶς αὐτό;
Γιατί ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ὄχι ἄγγελος
π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου
Ὁ Θεὸς Πατὴρ ὁ «Παντοκράτωρ», ὁ ποιητὴς οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων, ἔπλασε τοὺς ἀγγέλους καὶ κατόπιν τὴν ἄλογη κτίση. Τελευταῖος ἀπὸ ὅλα τὰ πλάσματα ἐκτίσθη ὁ ἄνθρωπος, ἡ κορωνὶς τῆς δημιουργίας, ὁ βασιλεὺς τῆς κτίσεως.
Κυρίως Θεοτόκος
Ἔχει τόσα ὀνόματα ὅσα καὶ οἱ χάρες της, δηλαδὴ ἀμέτρητα.
Τὸ «ὑπὲρ πᾶν» ὄνομά της ὅμως εἶναι Θεοτόκος, αὐτὸ κυρίως.
Δὲν εἶναι ἁπλῶς Παναγία, Μεγαλόχαρη, Κεχαριτωμένη, Πρεσβεία θερμή, Προστασία… εἶναι αὐτὴ ποὺ ἔτεκε τὸν ἕνα τῆς Τριάδος, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ.
Δὲν πρεσβεύει ἁπλῶς γιὰ μᾶς, εἶναι ἡ αἰτία τῆς σωτηρίας μας, σώτειρα.
Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας ἀναφωνεῖ:
«Κυρίως Θεοτόκον, σὲ ὁμολογοῦμεν, οἱ διὰ σοῦ σεσωσμένοι, Παρθένε ἁγνή, σὺν Ἀσωμάτοις χορείαις, σὲ μεγαλύνοντες»[1].
Ἂς τὸ ἀκούσουμε ἀπὸ τὸν θαυμάσιο χορὸ τῶν Σιμωνοπετριτῶν Πατέρων.
Ἐμεῖς πάντως θέσαμε ὡς τίτλο τῆς κατηγορίας μας αὐτῆς ὄχι τὸ Θεοτόκος, ἀλλὰ τὸ Παναγία,
διότι ἔτσι τὸ πιὸ συχνὰ τὴν προσφωνοῦμε ὅλοι μας, αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ γλυκὸ ὄνομά της γιὰ μᾶς.
Ἂς μὴ ξεχνοῦμε ὅμως ὅτι εἶναι κυρίως Θεοτόκος.
π.Δ.Θ.
[1] Εἱρμὸς θ΄ ᾠδῆς μικροῦ παρακλητικοῦ κανόνος εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον.
Ἡ χαρὰ τῶν Χριστιανῶν
Ἡ Παναγία εἶναι τὸ πνευματικὸ στόλισμα τῆς ὀρθοδοξίας. Σὲ κάθε μέρος τῆς Ἑλλάδας εἶναι χτισμένες ἀμέτρητες ἐκκλησιὲς καὶ μοναστήρια, παλάτια αὐτηνῆς τῆς ταπεινῆς βασίλισσας, κι᾿ ἕνα σωρὸ ρημοκλήσια, μέσα στὰ βουνά, στοὺς κάμπους καὶ στὰ νησιά, μοσκοβολημένα ἀπὸ τὴν παρθενικὴ καὶ πνευματικὴ εὐωδία της.
Ἡ Παναγία κατὰ τὸν ἅγιο Νικόλαο Καβάσιλα
Τῆς Μαρίας Ἀλεξοπούλου
Τὸ νὰ προσπαθεῖ κανεὶς νὰ παρουσιάσει τὸ μεγαλεῖο τῆς Θεοτόκου ξεπερνᾶ τὶς ἀνθρώπινες δυνάμεις. Μόνο οἱ ἄγγελοι, τονίζει ὁ ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας, μποροῦν ἐπάξια νὰ ἐκφράζουν τὴ δόξα τῆς Θεοτόκου στὴν Οὐράνια Βασιλεία, ἐνῶ ἐμεῖς τόσο μόνο μποροῦμε νὰ τὴν ἐγκωμιάσουμε, ὅσο χρειάζεται γιὰ νὰ ἁγιάσουμε τὴ γλῶσσα καὶ τὴν ψυχή μας.
Χριστὸς ἐτέχθη!
Ἐνανθρώπιση σημαίνει σωτηρία!
«Χωρίς τη σάρκωση θα ήταν εξάπαντος αδύνατη η θέωση του ανθρώπου, σύμφωνα και με τον Μ. Αθανάσιο. Και σε όλους πρέπει να καταστεί βαθύτατη συνείδηση ότι θέωση και σωτηρία ταυτίζονται».
Μὴ ρωτᾶς τὸ πῶς
Λέμε πολλὲς φορὲς ὅτι τὸ πῶς ἔγινε ὁ κόσμος εἶναι ὑπόθεσις τῆς ἐπιστήμης, ἐνῷ τὸ ποιὸς ἔφτιαξε τὸν κόσμον ὑπόθεσις τῆς θεολογίας. Στὰ θεολογικὰ πράγματα συνήθως τὸ πῶς δὲν ἔχει θέση. Τοῦτο συμβαίνει, διότι ὁ Θεὸς δὲν εἶναι ἀντικείμενο γιὰ νὰ γνωρίζεται μὲ μεθόδους ἐπιστημονικές. Οἱ μεγάλοι Ἕλληνες Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας διέκριναν ἀναμέσον τοῦ τρόπου γνώσεως τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ τρόπου γνώσεως τῶν ἀντικειμένων. Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι κάτι τὸ ἐπιστητόν. Ὅταν στὰ τοῦ Θεοῦ εἰσάγουμε τὰ τῆς ἐπιστήμης, τότε ἐπικρατεῖ σύγχυσις. Ἡ ἐπιστήμη καὶ ἡ φιλοσοφία εἶναι γιὰ τὰ κτιστὰ πράγματα. Γιὰ τὸν Θεὸ δὲν ὑπάρχουν ἐπιστημονικὲς ἀποδείξεις. «Ὁ μὲν οὖν Θεὸς ἀναπόδεικτος ὤν, οὐκ ἔστιν ἐπιστημονικός». Γι’ αὐτὸ καὶ στὴν ὀρθόδοξη παράδοση δὲν παρατηρήθηκε ποτὲ ἡ διαβόητος «σύγχυσις ἐπιστήμης καὶ θρησκείας», φαινόμενο ποὺ ἔλαβε χώρα στὴν Δύση μὲ ἐπιπτώσεις ὀλέθριες μέχρι σήμερα.
